ถาม เรียน คุณหมอวิทยา ที่นับถือ
ดิฉันรู้สึกผิดหวังในคนใกล้ตัวมากขึ้น เช่น เพื่อนสนิทที่คบกันมานาน ทุกคนมีการงาน การเงิน เอาตัวรอดกันได้แล้ว แต่นับวันยิ่งเห็นพวกเขาเห็นแก่ตัวมากขึ้น ดิฉันทำความดี มีน้ำใจกับเขาอย่างที่คุณหมอเคยแนะนำ แต่ผลตอบแทนมีแต่อิจฉาริษยา นินทาลับหลัง แข่งขันเหมือนคนไม่ใช่เพื่อนกัน บางคนก็ชอบคุยโว อวดตัวกับคนอื่น อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีรับคนกับคนเหล่านี้:จะทำอย่างไร กับ "คน" ที่มีปัญหา
ดิฉันรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับบุคคลเหล่านี้เหลือเกิน ทำไงดีคะ
“รัตนาวดี”
ตอบ ผมขอให้ข้อคิดดังนี้ครับ
1. การที่คุณได้พบสิ่งที่คุณไม่ชอบทั้งหลาย เช่น การนินทา ความทุกข์ ความเสื่อมลงของมิตรภาพ ถือว่าเป็นความปกติธรรมดาที่ใคร ๆ ก็ต้องพบ หลีกหนีไม่ได้หรอก เป็นส่วนหนึ่งของโลกธรรม ธรรมชาติของโลก ไงเล่า
2. แม้คุณจะมีเพื่อนที่มีลักษณะไม่ดีดังกล่าวจริงก็ถือว่าเป็นความปกติของมนุษย์ที่จะมีลักษณะดังกล่าวได้อย่าไปคาดหวังว่าเขาจะ “ดีกว่านี้” เลย เขาเป็นได้แค่นี้เอง ซึ่งสืบเนื่องมาจากพันธุกรรม สิ่งแวดล้อม การอบรมเลี้ยงดูตั้งแต่เกิด และผลกรรมของเขาเอง
จงยอมรับเถิดว่าเขาเป็นเช่นนี้เอง (ตถะตา) ไงเล่า
3. ลองหันมายกระดับของจิตใจของตนเองให้สูงขึ้นและไม่หวั่นไหวดีกว่าครับ
ลองคิดเปรียบเทียบว่าคุณคืออาหารที่มีคุณภาพแต่รสชาติของอาหารดี ๆ ที่มีคุณภาพนั้นอาจไม่ถูกปากคนอื่น เช่นเพื่อนคุณก็ได้ หรือเขากินบ่อย ๆ แล้วเกิดความเคยชินและไม่ชอบก็ได้ เขาจึงหาเรื่องว่า ตำหนิ นินทาเอา ซึ่งเราห้ามไม่ได้ ต้องเกิดแน่ ๆ ไม่ช้าก็เร็ว ไม่มากก็น้อย
แต่ขอให้คุณยึดมั่นว่าคุณยังเป็นอาหารที่ดี มีคุณภาพอยู่ โดยการทำ “ความดี” ต่อไป ไม่ว่าใครจะชอบเราหรือไม่ก็ตาม
การทำความดีที่ง่าย ๆ ก็คือ 1. คิดดี 2. พูดดี และ 3. ทำดี
การจะคิดดี ๆ ได้นั้น ไม่ง่ายนักหรอก แต่สำคัญมาก
ซึ่งคิดดีก็คือ ให้ลองคิดให้เกิดสติอยู่ที่ปัจจุบันก่อน
เวลาหงุดหงิด ไม่ชอบเพื่อน น้อยใจ หรือโกรธเขา ให้ลองกำหนดความคิด ความรู้สึกให้อยู่ที่ลมหายใจเข้า – ออก ผ่านรูจมูกดูซิ
ยิ่งฟุ้งซ่าน คิดมาก เป็นทุกข์เท่าไร ยิ่งต้องสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ หายใจออกช้า ๆ ให้กำหนดรู้ที่ลมหายใจเข้า-ออกให้ได้ ซึ่งจะง่ายขึ้น
เมื่อคุณเกิดสติอยู่กับปัจจุบันได้ก็จะไม่ฟุ้งซ่าน ไม่ทุกข์ จะเกิดสมาธิและเกิดปัญญาตามมา
เกิดการระลึกรู้ได้ว่าอารมณ์ที่เราไม่ชอบนั้นเกิดขึ้นได้เป็นปกติ ลักษณะไม่ดีของเพื่อนก็เป็นปกติ ห้ามไม่ให้เกิดไม่ได้
จงเข้าใจ ยอมรับ และปล่อย วางเสีย อย่าไปยึดติดหรือคิดซ้ำ ๆ ในแง่ไม่ดีเลย นี่เองที่เรียกว่า ปัญญาไงเล่า
จงเข้าใจว่าทุกคนจะมีข้อบกพร่อง ถ้าใครมีข้อบกพร่องมากเท่าไร เขาก็ทุกข์ร้อนไปเองตามกฎแห่งกรรมและกฎหมาย
ตกลงแทนที่คุณจะโกรธ น้อยใจเพื่อน กลับกลายเป็นเข้าใจ ยอมรับ เห็นใจ และอภัยข้อบกพร่องของเขาได้
เมื่อคิดดีได้แล้ว ก็สบายใจมากขึ้น
จากนั้นก็ให้พูดดี ๆ และทำดี ๆ กับเขาต่อไป ถ้ามีโอกาสอาจพูดดี ๆ กับเขาถึงความน้อยใจของเราก็ได้ เมื่อสร้างมิตรและทำใจได้แล้ว
ส่วนเขาจะดีกับคุณหรือไม่ ก็อย่าไปคาดหวัง เพราะจะทำให้ผิดหวังได้ง่าย ไม่มีความสุข
ขอให้มีความสุขกับการคิดดี พูดดี ทำดี ต่อไปนะ ส่วนเขาจะทำดีตอบแทนคุณหรือไม่ ก็เป็นเรื่องของเขา แต่คุณต้องไม่ลืมรักและทำดีกับตัวเองให้ได้ก็แล้วกัน
